Distillery bezoek #10: Bladnoch

De Bladnoch distillery is gebouwd bij de rivier Bladnoch in 1817 door Thomas McClelland en bleef eigendom van deze familie tot de sluiting 1938. Daarna werd de destilleerderij een aantal malen doorverkocht tot het in 1956 gekocht werd door Ian Fischer die er weer nieuw leven inblies. In 1973 werd het weer verkocht en in 1993 werd de productie weer stil gelegd en werd de destilleerderij een museum.

De Ier Raymond Armstrong kocht in 1994 de destilleerderij, oorspronkelijk om er vakantiewoningen van te maken. Echter bleek alles nog in zo’n goede staat dat Armstrong besloot om toch whisky te gaan produceren. In het koopcontract stond wel de clausule dat er maximaal 100.000 liter whisky per jaar gemaakt mag worden, vandaar dat de destilleerderij tegenwoordig maar twee maanden per jaar in bedrijf is.

Stille bedoening bij Bladnoch.

Eenmaal aangekomen is het nogal stil maar de shop is wel open en we kunnen ook een tour doen. We krijgen weer het bekende verhaal te horen en de bekende dingen te zien.

Twee stills bij Bladnoch.

Opvallend is dat hier twee stills staan maar liefst zes washbacks, vrij veel voor een distillery die zo weinig produceert. Deze washbacks zijn van hout en zolang ze niet gebruikt worden zijn ze gevuld met water om uitdroging en krimpen van het hout te voorkomen.

In de warehouses komen we erachter waar Bladnoch zijn geld mee verdient, de warehouses liggen vol met vaten van allerlei destilleerderijen. Voor de opslag van vaten rekent Bladnoch 20p per vat per week, en er liggen tienduizenden vaten! Het destilleren van whisky is maar bijverdienste, net als de verkoop van flessen via het Bladnochforum. Tegenwoordig is Bladnoch meer een whisky-opslagbedrijf dan een whiskydestilleerderij.

De maltmill.

Binnenkant van de mash tun.

Maar liefst 6 houten washbacks.

Spiritsafe.

Doordat het bedrijf maar tien maanden per jaar in bedrijf is,
ziet het er nogal triest uit.

Flessenvulmachine.

Sommige mensen...

Etikettenmachine.

... willen overal hun neus in steken...

Bladnoch is één van de weinige distillery’s die zelf bottelen en we krijgen en kleine demonstratie hoe één en ander in het werk gaat. Laat ik het erop houden dat het behoorlijk ‘low tech’ is… Maar wel leuk om eens te zien.