Distillery bezoek #12: Loch Ewe Distillery (re-visited)

Na een bezoekje in 2012 nogmaals in 2013. Vorige keer waren we op doorreis, deze keer hebben we een B&B gevonden in het dorp.
Het is al laat in de middag wanneer we in Aultbea aankomen, eerst intrek nemen in de B&B en dan te voet naar de Drumchork Lodge. De distilleerderij is zó kleinschalig dat eigenaar/ oprichter/ tourguide John Colthworthy uiteraard bereid is om een rondleiding te verzorgen.
Op dit moment is er nog een tour bezig zodat we eerst maar een drankje doen in de serre met aansluitend een maaltijd.

En dan is het onze beurt voor de rondleiding. Groot is het hier niet en eerst krijgen we de ontstaansgeschiedenis van de distilleerderij te horen. Dankzij een maas in de Britse wet kon deze distilleerderij opgericht worden (onder het mom van 'opleidingen') maar inmiddels is deze maas door de wetgever dichtgetimmerd. 

De twee stills

Het idee van deze distilleerderij is om whisky (beter: 'spirit-drink') te maken op de manier zoals dat ca. 200 jaar geleden gebeurde met illegale stills. De ruimte waarin de stills staan is ook aangekleed om op een grot te lijken.

Tijd om de whisky te laten rijpen was er vroeger niet (want: illegaal) en ook vandaag de dag rijpt de spirit enkele weken. Het gaat nog wel net als vroeger een tijdje in een klein handzaam houten vaatje (5 tot 10 liter) voordat er uit het vat getapt wordt.

Mini vaatjes in een mini dunnage warehouse

Om nog iets van smaak aan te geven worden de vaatjes voorbehandeld met een scheut sherry, port of rum en dan blijft het enkele weken liggen in een soort van mini dunnage warehouse.

De vorige keer dat we hier waren heb ik nog gevraagd waarom hij niet zelf de gerst ging mouten. Inmiddels is John hiermee aan het experimenteren. Immers vroeger moest de gerst ook gemout worden. Eerst de gerst weken in water en uitspreiden op een vloer tot deze begint te ontkiemen. Dit proces moet op tijd gestopt worden. John doet dit door een gegolfde metalen plaat met perforaties boven een (turf)vuur te hangen. Door de plaat te schudden verbrand de gerst niet en droogt het toch goed.

Ondertussen worden er ook nieuwe technieken geprobeerd. Het onttrekken van de suikers aan de gemoute gerst was voor John een lastig proces. Door toeval is hij erachter gekomen dat het ook veel simpeler kan; de gerst gaat met water in de still, zolang er nog suikers in zit, blijft deze drijven op het water. Na verloop van tijd lossen de suikers op in het water en zakken de gerstkorrels vanzelf naar onderen.
Volgens John zijn er zelf distillers uit de Speyside komen kijken of dit werkt en zich verbaast afvroegen "waarom doen wij dat niet zo?" Visserslatijn of werkelijkheid? Wie zal het zeggen.

In de bar van de Drumchork Lodge krijgen we de Single Malt Spirit Drink van Loch Ewe te proeven, in drie verschillende versies: sherry-finish, rum-finish en port-finish. De sherry-finish bevalt het beste, al zijn ze alle drie vrij "ruw" qua smaak.

Erg vermakelijk zijn de verhalen hoe is vroeger dagen de Britse (lees: Engelse...) belastinginspecteurs op ht verkeerde been werden gezet. Zo werd bijvoorbeeld de whisky in glazen jampotten verkocht. De belastinginspecteurs kon nergens illegale whisky vinden, wel zagen ze veel vrolijke Schotten met jampotten over straat lopen...
Ook nu verkoopt John de whisky in jampotten. Wij doen dat niet maar nemen wel een keramisch kruikje mee met de sherry-finish.

Na de proeverij laten we ons door John een whisky van een 'concurrent' inschenken en nemen we weer afscheid.

Erg leuk weer, voor Harry en Jeroen was het de eerste keer maar ik denk dat we het nu wel gezien hebben hier. Als ik hier nog eens kom zal het zijn voor de 5-daagse cursus om zélf 'distiller' te worden (maar in denk dat dát niet zo 1-2-3 zal gebeuren...).

Whisky en Bier

Bier? Op een whisky-blog? Inderdaad!
Bij een slijter onlangs wat inkopen gedaan, naast een fles whisky ook een paar speciale bieren meegenomen die op de één of andere manier met whisky te maken hebben.

Beerskey (Muifelbrouwerij, Megen (NB))

"Highly peated beer", volgens het label, "perfect peated match between beer & whiskey." Op de achterkant staat dat het gebrouwen is van pilsmout, caramout en Bairds whiskeymout van 25ppm 'rook'. Dus dat 'highly' moet je met een korreltje zout nemen. Alcoholpercentage: 11%.








Kleur: Donker geel, troebel.

Neus: 'Hoppig' en 'maltig', als bier dus, lichte rook. Niet het medicinale als Islay-whiskies maar meer houtskool/ open haard/ vuurkorf-rook. Alsof je met een stevig biertje bij een open haard of vuurkorf zit.

Smaak: Ook hier de lichte rooksmaak. Stevig maar toch fris bier, Krachtig.

Conclusie: Lekker stevig biertje, de 'rook' is precies goed; duidelijk aanwezig maar niet zo overheersend als veel 'peated' whiskies wél zijn, toch geeft het een lekkere 'bite'. "Best of both worlds"? Misschien wel.
Score: 8,2/10





White Label Imperial Russian Stout, Laphroaig barrel aged (Brouwerij Emelisse, Kamperland)

Volgens de website zijn de 'Emelisse White Labels' bieren die slechts éénmalig gebrouwen worden, beperkte oplage dus.
Ingrediënten: water, gerstemout, hop, gist en suiker. Geen verdere info of de mout 'peated' is of niet. Waarschijnlijk niet, denk ik. 'Aged' in een Laphroaig barrel, voor hoe lang? Volgens de website: 'korte tijd', maar hoe lang is dat? Alcoholpercentage: 11%.







Kleur: Donker (zeg maar zwart). Opvallend is de totale afwezigheid van schuim. Twee verschillende flessen en twee verschillende glazen gebruikt, dus daar kan het niet aan liggen.

Neus: Erg hoppig. Geen rook of turf.

Smaak: Erg bitter. En dan ook heel erg... Veel hop ook. Ik vind het gewoon niet lekker, bitter en erg zuur.

Conclusie: Stevige 'Stout', bitterheid overheerst en de Laphroaigh-barrel voegt niets toe.
Score: 5,0/10




White Label Imperial Russian Stout, Ardbeg barrel aged (Brouwerij Emelisse, Kamperland)

Opnieuw water, gerstemout, hop, gist en suiker en ook hier geen verdere info, behalve dat het is 'Aged' in een Ardbeg barrel. Alcoholpercentage: 11%.











Kleur: Donker (zeg maar: zwart).

Neus: Erg hoppig. Met wat moeite een heel licht turfgeurtje waarneembaar.

Smaak: Sterke hopsmaak, beetje bitter. In de nasmaak heel licht medicinale turf waarneembaar (misschien alleen als je er naar op zoek bent...).

Conclusie: Bittere en stevige 'Stout', de Ardbeg-barrel voegt naar mijn idee niet zoveel toe.
Score: 7,0/10

Leuk experiment! De één gebrouwen van peated malt (wat niet iets is exclusief voor whisky) en de andere twee gerijpt (gelagerd) in een ex-(peated)whisky-vat.

Distillery bezoek #11: Old Pulteney

De distilleerderij van Old Pulteney staat in Wick, in het hoge noorden van Schotland. Vorig jaar reden we er wel door Wick maar de distilleerderij werd toen niet bezocht.

Het bedrijf ligt een beetje afgelegen op iets wat een industrieterrein lijkt. Nadat we een parkeerplaatsje gevonden hadden voor de motoren gingen we op zoek naar de ingang van het visitor centre. Eenmaal gevonden blijkt de toer van 14.00 nét begonnen te zijn, maar we kunnen nog mee. Wanneer we aansluiten staat de rest van de groep bij de washbacks.

 Na wat kruip-door-sluip-door gangetjes en trapjes komen we bij de stills. Twee stuks met een markante 'boiling ball' in de neck.

De washstill heeft een bijzondere platte bovenkant. Het verhaal gaat dat bij het opmeten van de ruimte men een spant over het hoofd heeft gezien zodat de still niet paste. De manager heeft toen besloten om de bovenkant maar af te zagen en de 'lyne-arm' lager in de neck te laten aansluiten. De spirit-still heeft wel een fraaie ronde bovenkant.

Na een uitstapje naar buiten om de condensors te bekijken komen we bij de spirit-safe. Op het moment dat we staan te kijken stromen de 'feints' uit de still.

De volgende stop is in de filling-hall; een ruimte waar de vaten gevuld en gewogen worden. Hier volgt ook weer de uitleg over de soorten vaten die gebruikt worden (hoofdzakelijk ex-bourbonvaten).

De één na laatste stop is in het warehouse. Een moderne variant met stalen rekken, de traditionele 'dunnage' warehouses krijgen we alleen van de buitenkant te zien.

Als laatste mogen we nog een klein glaasje proeven. De keus is tussen een standaard Old Pulteney 12 jaar een een whiskylikeur die hiervan gemaakt wordt. Wij zijn echter met de motor en kiezen voor een kop thee...
In de shop kopen we nog wel 4 miniflesjes van 0,05l om 's avonds in onze B&B nog eens te proeven.

Al met al een matige toer, goed verzorgt wel maar bied ook niks extra's. Ook heeft OP niet heel erg veel bijzondere distillery-bottlingen; een kleine range van 12, 17 en 40 jaar oud, en de WK### versies voor de retail. Op dit moment werd het visitor center verbouwd, wellicht was dat de reden waarom er zo weinig voorhanden was.